Halil Menteşe ( 2. Meşrutiyette on yıl, cumhuriyet döneminde de on beş yıl milletvekilliği yapmıştır.) anlatıyor :
"Anarşi cereyanları baş gösterince cüretle üzerine varır, şiddetle bastırır fakat vaziyete hakim olunca şiddette ısrar etmez, uzlaşma yoluna girerdi.
Robespierre ve diğer büyük ihtilalcilerin yaptığı gibi şiddette ısrar etmiş olsaydı, neticeler hem kendisi, hem de memleket için felaketli olurdu.
Ölüme yaklaştığını hisseder hissetmez, TBMM'den bir af kanunu istedi. Vatan dışı yapılan yüzelliliklerinde bu listeye dahil edilmesini istedi. Normal zamanda böyle bir talep mecliste büyük münakaşalar doğurabilirdi. Büyük meclis onun son arzusuna huşuyla hürmet gösterdi. Af teklifini kabul etti. Bu suretle gelecek nesillere milli selametin birlik ve beraberlikte olduğunu işaret ve bütün varlığını millete devirle vatanseverlikte feragatin en yüksek örneğini vererek yaşarken daima büyük kalan Atatürk, ölürken en büyük olarak ebediyete intikal etti ve tabutu etrafına bütün milletlerin delegelerini toplayarak denilebilir ki bugünlerin Birleşmiş Milletler Kurulu'nun ilk örneğini verdi. Ruhu şad olsun"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder