1925 yılı bir yaz günüydü. İzmir'de Kordonboyu'nda, Atatürk'e tahsis edilen evin mermer sofrasında büyükçe bir sofra etrafında toplanılmıştı.İçiliyor ve konuşuluyordu.Kordon üzerindeki kapılar ve pencereler açıktı. Halk üst üste yığılmış, içeriyi seyrediyordu. Başyever Binbaşı Rasuhi kalktı, pencereleri ve kapıyı kapattı.
Gazi Mustafa Kemal niçin kapatıldığını sordu. Halk bakıyor'da onun için dediler.
Gazi, kapıların ve pencerelerin kanatlarını açtırdı ve sofrayı kapıya yaklaştırttı. Kadehini birkaç defa kaldırdı. Halkın şerefine içti. Dışarıda bir alkış tufanıdır koptu. Vakit ilerledikçe halk dağılmaya başladı. Nihayet kimse kalmadı.
Paşa "Rasuhi Bey," dedi. "Haydi şimdi davet edelim bakalım kimse gelir mi? Halkın seyrinden, merakından değil, alakasızlığından, küskünlüğünden korkmalı. Şimdi onlara Mustafa Kemal içiyor, sarhoşun biridir derlerse, evet, biz onu gördük, başka neyi, ne günahı var, bize onu söyleyin derler. Ve beni müdafaa ederler." demişti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder